Izolacja natryskowa pianą PUR Toruń

Jednym z najważniejszych elementów przy budowie domów jest troska o jego odpowiednie ocieplenie. Nieprawidłowa izolacja cieplna może prowadzić do poważnych problemów. W ciągu zimy, problemem może być oprócz niedogrzania pokoi pomimo dodatkowych źródeł ogrzewania, które też mają swój koszt, a także występująca z czasem pleśń i wilgoć. Latem natomiast, dom będzie nagrzewał się tak mocno, że upał wewnątrz stanie się nie do zniesienia, co w wyniku może łączyć się z kosztami klimatyzacji.

Obecnie jest dostępnych wiele sposobów ocieplania domu. Do jednych z najchętniej wybieranych zaliczają się pianka poliuretanowa (PUR) i wełna mineralna ze szklanego lub skalnego włókna. Oba te sposoby mają swoje wady i zalety, jednak jest wiele czynników, wpływających na ich częste zastosowanie.

Pianka poliuretanowa

Pianka poliuretanowa jest jedną z form ocieplania domu, która wyróżnia się głównie sposobem nakładania i szczelnością. Po nałożeniu w formie natrysku, pianka stopniowo rozrasta się, ze względu na co ma możliwość dopasowania się do każdego podłoża i wypełnienia wszelkich zakamarków. To oznacza, że ta metoda izolacji, daje wysoką gwarancję szczelnej osłony i niweluje ryzyko powstawania mostków termicznych.

Pianka poliuretanowa dzieli się na dwa typy: piankę zamkniętokomórkową i otwartokomórkową. Różnica między nimi jest istotna. Piana zamkniętokomórkowa posiada świetną izolację termiczną (trochę lepszą od otwartokomórkowej), nie wchłania wody i nie jest paroprzepuszczalna. Po wyschnięciu jest bardzo sztywna, co może narażać ją na uszkodzenia. Piankę otwartokomórkową stosuje się zwykle na poddaszach. Jest ona bardzo lekka, a dzięki swojej elastyczności dopasowuje się do konstrukcji i się jej trzyma. Przepuszcza wilgoć mocniej niż zmiennokomórkowa, ale nie posiada skłonności do nasiąkania wodą.

Zalety i wady pianki poliuretanowej

Do zalet pianki poliuretanowej, poza wspaniałym dostosowaniem do powierzchni, należą w głównej mierze prosta aplikacja i wysoki poziom termicznej izolacji. Mimo różnic pomiędzy pianką otwartokomórkową, a zamkniętokomórkową, stopień wodoszczelności w przypadku obu jest zadowalająco wysoki. Lekkość pianki jest niewątpliwie dużym atutem, ponieważ jej zastosowanie nie obciąża konstrukcji budynku. Dodatkowo pianka nie stanowi dobrego pożywienia dla gryzoni, ze względu na co nie zalęgną się w domu tak chętnie. Jest też dobra jeśli chodzi o izolacje akustyczną.

Do wad pianki PUR trzeba dodać przede wszystkim koszty. Za piankę dobrej klasy zapłaci się więcej pieniędzy, niż za wełnę tak samo doskonałego wykonania. Pianka poliuretanowa wypada także gorzej pod względem odporności na ogień. Posiada ona klasę odporności E, co oznacza, że jest łatwo zapalna, jednak w płomieniu topi się i zwęgla, ale po odjęciu ognia samodzielnie gaśnie.

Można spotkać też dużo obaw, co do korzystania z pianki z uwagi na zdrowie, jednak wieloletnie badania wykazują, że jej szkodliwe działanie ma miejsce zaledwie w czasie aplikacji i utwardzenia pianki, czyli od dwóch do trzech dób. Wtedy lepiej nie używać pomieszczenia, a przy nakładaniu stosować specjalną maskę i kombinezon. Później nie wykazuje już szkodliwości.

Wełna mineralna

Wełna mineralna jest tak samo często wykorzystywana do ocieplania domów, co pianka poliuretanowa. Porządnie izoluje ciepło i ma świetną przepuszczalność. Ponadto odpowiednio położona, będzie przez lata zachowywać swoje właściwości, których także jest sporo. Zwykle są to płyty, maty albo połacie materiału, które dopasowuje się do ocieplanej przestrzeni i zazwyczaj potrzeba zaaplikowania dwóch warstw dla najbardziej optymalnego działania.

Istnieją dwa typy wełny mineralnej. Są to: wełna skalna wytwarzana z bazaltu, dolomitu albo kruszywa wapiennego i wełna szklana, która tworzona jest z piasku kwarcowego i stłuczki szklanej z recyklingu. Żeby powstała płyta lub mata, dostarczony materiał topi się w odpowiedniej temperaturze, a potem rozwłóknia. Następnie, dokłada się specjalne żywice i formuje odpowiedni kształt.

Wełna szklana ma większa sprężystość i jest lżejsza oraz ma nieco lepszą zdolnośc izolacji od tej skalnej, jednak zarówno jedna jak i druga mają wysoką jakość i bardzo podobne właściwości. Wełnę skalną częściej wykorzystuje się do ocieplania poddaszy.

Zalety i wady wełny mineralnej

Podstawową zaletą wełny jest jej absolutna odporność na działanie ognia. Posiada ona najwyższą klasę A, co oznacza, że stanowi barierę ochronną w razie pożaru. Dodatkowym atutem jest świetna izolacja akustyczna, o wiele lepsza od pianki poliuretanowej, co zawdzięcza sposobowi wykonania i wadze. Ponadto wełna mineralna jest bardziej odporna na uszkodzenia mechaniczne, dzięki swojej sprężystości. Warto też zauważyć, że jej koszt jest mniejszy w stosunku do pianki PUR.

Do wad wełny trzeba zaliczyć możliwość nasiąknięcia wodą. Nie nabiera ona wody zbyt szybko, jednak jeśli tak się stanie, trudno jest ją wysuszyć, co może przyczyniać się do rozwoju grzybów i pleśni. Ważne jest zatem zastosowanie paroizolacji. Innym znaczącym minusem jest to, że wełna może być źle zainstalowana, ponieważ trudniej zatkać nią szczeliny. To odbija się na utracie izolacyjności i powstawaniu mostków termicznych. Z kolei masa wełny mineralnej znacznie obciąża konstrukcję budynku.

Ponadto wełna ma skłonność do pylenia, zwłaszcza w czasie jej aplikowania, dlatego tak samo jak przy korzystaniu z pianki PUR, konieczne są środki ostrożności. Prawie w ogóle nie zdarza się, by była źródłem uczulenia w czasie użytkowania domu.

Pianka PUR a wełna mineralna

Zarówno wełna mineralna jak i pianka PUR mają swoje zalety i wady, jednak dla każdej z nich znajdą się odpowiednie zastosowania. Wybór pomiędzy tymi dwoma tworzywami powinien być zależny od indywidualnych oczekiwań i uwarunkowań. Warto mieć na uwadze najważniejsze czynniki, takie jak ceny ciężar, ognioodporność czy możliwość pochłaniania wilgoci i samodzielnie zdecydować, jakie rozwiązanie będzie najkorzystniejsze.